از چه زمانی عطرها پیدایش و تولید شده اند؟
تاریخچه استفاده از عطر به ۲۵۰۰ سال قبل و به کشور ایران برمی گردد. ایرانیان قدیمی ترین مردمانی بودند که از عطر و اسانسهای معطر به صورت تجملاتی استفاده میکردند. ده قرن قبل از میلاد ایرانیها یکی از اولین تمدهایی بودند که به تجملات اهمیت داده، روزانه با لوسیونهای معطر خود را شستشو میدادند و در نوشیدنیهای خود از اسانسهای عطردار استفاده می کردند. اگرچه هیچ مدرکی دال بر تولید عطر در امپراتوری پادشاهان ایرانی به دست نیامده ولی چیزی که مسلم است ایرانیها برای اسانسها از همسایگان خود، مبالغ هنگفتی می پرداختند. ولی این تمدن های روم بودند که عطرسازی را به هنری واقعی تبدیل کردند هنری که اکنون به یکی از صنعتهای مطرح دنیا تبدیل شده است.
قرنها پیش از این، عطر به عنوان ماده ای برای خوشبو کردن محیط در مراسم مذهبی مصریان سوزانده می شد. در آن زمان استفاده از این مواد خوشبو تنها به آیینها و تشریفات مذهبی اختصاص داشتند اما به تدریج از این مواد برای ساختن پماد جهت تسکین و درمان زخمهای پوستی نیز استفاده شد .
نخستین شکل عطر، بخور بود که اولین بار در حدود سال۴۰۰۰ پیش در بین النهرین کشف شد.
مواد خوشبوکننده اولیه تنها مخلوطی از ادویه آسیاب شده نرم بودند که با مایع بهم می چسبیدند. پیشرفت بعدی کشف این موضوع بود که اگر ادویه یا گلی در چربی یا روغن خیسانده شود، چربی یا روغن، بخشی از ماده اصلی خوشبوکننده را نگه می دارد. بدین ترتیب روغنهای دارویی و مرهمهای معطر معروف زمان مسیحیت ساخته شد.
بنا به هیروگلیفهای کشف شده، عطر در زندگی مصریان نقش مهمی بازی می کرد. تا آغاز عصر طلایی مصریان، عطر فقط در مراسم مذهبی برای خدایان یا فراعنه استفاده می شد. به تدریج صمغها، خوشبوکننده ها و روغنهای معطر از انحصار روحانیون خارج شد و مردم موظف شدند حداقل هفته ای یک بار از آن استفاده کنند. از آن جایی که مصریان معتقد بودند که روح به آسمان میرود، خویشاوندان مرده، نوعی صمغ قهوه ای رنگ مایل به قرمز یا زرد خوشبو و تلخ و تند همواره کوزه هایی پر از مواد خوشبوکننده در مقبره ها می گذاشتند.
آب و هوای مناسب مصر، آنان را قادر ساخت از هند ادویه ها و مواد بودار زیادی مانند زنجبیل، فلفل و چوب صندل وارد کنند. آنان هنوز نیز در تولید روغن اسانس عطر که بخش مهمی از محصولات دنیا را تشکیل میدهد، جایگاه برجسته ای دارند.
یونانیان و رومیان عطر را از مصریان گرفتند. نزد کرتیان نیز محبوبترین گلها سوسن و رز بود. آنان در ساختن روغنهای گیاهی مثل روغن زیتون و روغن بادام سر رشته داشتند، ساخت روغن رازیانه و ریشه زنبق زرد را به این صنعت افزودند. یونانیان اولین عطر مایع را ساختند. گرچه با عطرهای امروزی تفاوت داشت. این عطرها، پودرهای خوشبویی بودند که بدون الکل با روغن مخلوط می شدند. از آن جایی که یونانیان در مصرف عطر افراط میکردند، سولون در قرن ششم استفاده از عطر را در قانون ممنوع کرد تا در هزینه های وارداتی صرفه جویی شود، اما این ممنوعیت، چندان نپایید. تئوفراستوس آتنی درباره بوهای مختلف، روغنها و منشأ گیاهی آنها و حتی درباره اثر ادراک ما از بوها نیز تحقیق کرده و به رابطه بین این ادراکها و قوه چشایی پی برده بود.
ونیز و فلورانس در دوره رنسانس مراکز عطرسازی بودند. کاترین دمدیسی بعد از ازدواج با هانری دوم، پادشاه فرانسه، عطرسازش را از ایتالیا با خود برد. آزمایشگاه این عطرساز با یک راهروی مخفی به آپارتمان کاترین وصل میشد به این ترتیب امکان دزدیده شدن فرمول عطرهای او وجود نداشت. در این دوران فرانسه به امپراتوری عطر تبدیل شد و درباریان فرانسه که علیرغم لباسهای با شکوه و کلاه گیس های پودر زده به نظافت خود اهمیت نمی دادند به مصرف کنندگان اصلی عطر تبدیل شدند.
در دوران انقلاب فرانسه این صنعت افول کرد. در این دوران، عطر جدیدی به نام «گیوتین» در بازار عرضه میشد که منشأ آن ناشناخته است. اما انقلابیون و مردم عادی از آن استفاده می کردند. با به قدرت رسیدن ناپلئون، صنعت عطرسازی دوباره شکوفا شد. شهر گراسه فرانسه بزرگترین مرکز تولیدکننده مواد اولیه عطر از نظر تجارت یاسمن، رز و پرتقال است که از سال ۱۷۲۴ به این کار اشتغال دارد . در طول قرن هفدهم، استفاده از بوی خوش و عطر کاملاً در بین مردم رایج شد. دستکش های معطر در فرانسه به بازار آمد و در سال ۱۶۵۶ بود که اولین صنف سازندگان عطر و ادکلن تأسیس شد. استفاده از عطر در کشور فرانسه بیش از سایر نقاط جهان به سرعت افزایش پیدا کرد . در آن زمان مهاجران ایتالیایی که در تولید دستکش مهارت داشتند از اسانس گلها برای معطر کردن دستکشهای چرمیشان استفاده می کردند. این شهر، دارای آب و هوای بسیار مطلوب، خاکی حاصلخیر و کوههایی بلند است که مانند حصاری دور منطقه را فرا گرفته اند و مکانی ایده آل برای رشد گلهایی مانند رز، یاس و اسطوخودوس مواد اولیه عطرسازی به شمار می آیند.
